گاهی ممکنه از بعضی آدمای دور و برمون ناراحت باشیم و با دیدنشون ناراحت بشیم و یا حتی دوست نداشته باشیم ببینیمشون و یا به دلیل اینکه دوستشون نداریم نتونیم راحت با اونا ارتباط برقرار کنیم و جوری که مناسبه صحبت کنیم. در این مواقع خوبه به یک نکته توجه داشته باشیم؛ اینکه یادمون باشه این فردی که ما تو دلمون از اون بدمون میاد یکی از بنده های خداست که خدا به اندازه بنده های دیگش دوستش داره و پیش او عزیزه و به زبان خودمون روی اون حساب ویژه باز کرده، شاید یکی از بنده های مقرب خدا باشه و اگه نیست شاید از اولیای خدا بشه. پس اگه از یه بنده خدا بی دلیل یا به دلیل جزئی و ناچیز و یا دلیلی که خدا نمی پسنده، بدمون اومد، یادمون باشه حق نداریم تو دلمون از کسی که خداوند متعال  تو قرآن بزرگوارانه از او یاد کرده نفرت داشته باشیم. الهی یاریمان کن تا با همه بندگانت گشاده روی و گشاده دل باشیم و قلبمان را نسبت به آن ها صاف و زلال کنیم!